Droga do Morii

"Całe ludzie Wszyscy wiedzą, że trudno jest znaleźć w życiu miejsce..."

Biorę i modyfikuję tytuł tej starej hiszpańskiej piosenki "Gabinete Caligari" (i przetłumaczę do na polskiego polski, oczywiście) dla weteranie tych którzy znają i nieznają dzisiaj z okazji dnia nauczyciela w Polsce. Ta nie będzie ta To nie jest piosenka która będzie zmienić zmieni waszę życie, ale za to jest "klasyczna" (hiszpański 90').

Ale, także oprócz tego jest dobra nadaje się dla dwie do dwóch rzeczy (teraz na razie, już wiecie, że czasem za dużo mówię), które chcę opowiedzieć skomentować tutaj dzisiaj.

Pierwsza jest literalna. dosłowna. Jeśli pamiętacie moje postanowienie noworoczne (przepraszam bo za to że to jest tylko po hiszpańsku, ale podsumowując: Idę chodzę pieszo wszędzie), teraz chcę Was zakomunikować, że już chodziłem przeszedłem 1370km ten w tym rok i to, w milach (851), wskazuje na "Eowyn Challenge", że jestem prawie przy wejściu Morii, przerażającej groty krasnoludów pod górami pełnymi globlinów i z sympatycznym Balrogiem który chce przytulić wszystkich, którzy go odwiedzają.

Także o tym Oprócz tego (iść pieszo chodzić więcej niz bohater "Kung Fu"; tak, jeszcze raz znowu oglądałem "Kill Bill'a") chcę powiedzieć, że już mamy serwis rowery w Lublinie i, że użyję będę ich używał bo to jest bardzo szybkie i tanie jak barszcz. Także, możemy robić wycieczki po okolicy i to jest sport też. Wszystko są dobre rzecze Same zalety (wyłączeniem oprócz, że nie są "mountain bikes" i to nie łatwe jechać takim rowerem kiedy nie ma ścieżek rowerowych).

 

Druga rzecze jest to metafora: Prawie mam pełny mój "Plan lekcji". W liceum-gimnazjum już znamy się i teraz już jest na serio; w Diálogo powoli zaczynam grupy (więcej niż w zeszłym roku i jeszcze nie wiem czy będę miał inne).

Ale także ten rok mam grupy dziecami dziecięce! Dzieci cudownie Cudowne dzieci które skończą mój tydzień pracy. Już wiecie, dla skończyć dobrze. Tak żeby skończyć go dobrze.

Więc, możemy powiedzieć, że to są ostatnie momenty spokojne przed zaczynać zaczęciem na serio (myślę, że już za tydzień).

Ah! I jeśli to wygląda małe dla Was wam mało, w styczniu/lutym będę zaczynać inne liceum-gimnazjum i to skończy moje życie społeczne bo będę dużo pracować, ale chcę być bogaty. (Wy też chcecie, Nie nabierzecie mnie!)

Camino a Moria

"Todo el mundo sabe que es difícil encontrar 
en la vida un lugar..."

Recojo y modifico el título de esta antigua canción de Gabinete Caligari para disfrute de los veteranos y enseñanza para los peques hoy en este día del profesor aquí en Polonia. No es que sea la canción que volteará vuestras vidas del revés, pero entra dentro de los "clásicos" de aquella época y, por supuesto, del grupo...

Pero, además, me viene muy bien para las dos cosas (de momento, ya sabéis que después me puedo liar) que pienso comentar aquí hoy.

La primera es la más literal. Si recordáis mi propósito de año nuevo que constaba de caminar como si me hubiera vuelto más loco, tengo el placer de comunicar que a día de hoy llevo la friolera de 1370km y eso, si lo pasamos a millas (851) y comprobamos en el Eowyn Challenge, veremos que me encuentro razonablemente cerca de la entrada de Moria, la aterradora morada de los enanos bajo la montaña infestada de goblins y con un Balrog simpático que intenta abrazar a todo el que disfrute de su hospitalidad.

Como anotación al propósito de hacer más kilómetros que el protagonista de Kung Fu (he visto Kill Bill de nuevo hace poco, sí) diré que acaban de poner servicio de bicicletas en Lublin y lo voy a utilizar por ser baratísimo y más rápido que caminar para ciertas ocasiones. Además, podemos hacer excursiones que contarán como ejercicio. Todo son ventajas (excepto que las bicis son de paseo y cada bache es un suplicio).

La segunda razón entra en el terreno de la metáfora y es que me acerco al pleno horario de trabajo. En el instituto ya hemos acabado cualquier ronda de reconocimiento y ya estamos en materia; en Diálogo voy empezando paulatinamente los grupos que tengo asignados, que de momento ya son más que el año pasado y estoy a falta de saber si tendré incluso uno más.

¡Pero es que además este año tengo grupos de niños! Unos niños adorables que despedirán mi semana de trabajo cada viernes, ya sabéis, para acabar bien.

Entonces, digamos que estoy disfrutando de los últimos pasos de tranquilidad antes de empezar en serio (supongo que en una semana ya estaré a tope).

Por si fuera poco, en enero-febrero debería empezar en el otro instituto y ya acabará mi vida social por completo al hacer más horas que un reloj tonto, pero quien algo quiere algo le cuesta y yo, definitivamente, quiero ser inmensamente rico (sin morir en el camino a poder ser, gracias)

Y creo que, por esta vez, no me voy a enrollar más y voy a intentar traducir esto al polaco para darles un gusto a los pobrecitos que no tienen el placer de disfrutar de mi lectura en castellano.